Page 24 - การดูแลผู้ป่วยด้วยหัวใจบนพื้นฐานของความรู้
P. 24

24


























                รพ.คงไม่ใช่สถานที่ที่ใครอยากเข้าไปถ้าไม่จําเป็น เนื่องจากเต็มไปด้วยคนไข้ที่รอรับการตรวจรักษา ทุกคนล้วนมีสีหน้า
         วิตกกังวลกลัวเป็นโรคที่ร้ายแรง รักษาไม่ได้หรือรักษาแล้วไม่ได้ผล ดูแล้วช่างน่าหดหู่ นอกจากนี้รพ.หลายแห่งที่มีคนไข้มารับ

         บริการมากทําให้เกิดความวุ่นวาย โกลาหลมีเสียงดังหนวกหูตลอดเวลา นอกจากนี้เป็นที่ทราบกันทั่วไปว่าในรพ.เป็นแหล่งแพร่
         เชื้อโรคขนาดใหญ่ จึงไม่ใช่ที่ที่ควรไปเดินเล่นโดยไม่จําเป็น แต่อย่างไรก็ตามคนไข้ที่มารพ.ทุกคนต่างก็คาดหวังว่าจะได้รับการ
         ดูแลรักษาเป็นอย่างดี ได้รับความสะดวกสบายตามสมควร ที่สําคัญขออย่าได้เกิดภาวะแทรกซ้อนใดๆ ระหว่างการ

         รักษาพยาบาล
              รพ.ภาครัฐนั่นได้ชื่อว่ามีความยุ่งยากซับซ้อนมากมาย ไปพบแพทย์แต่ละครั้งต้องเสียเวลาไปทั้งวันก็มี เราจะเห็นคนไข้
         มารพ. เพื่อรอรับการตรวจรักษาตั้งแต่เช้ามืด (คงเคยเห็นรองเท้าของคนไข้ที่วางเรียงเป็นแถวยาวเหยียด แสดงถึงการเข้าคิว

         เนื่องจากคนไข้มาตั้งแต่ตีสี่ก็มี ถ้ายืนคอยจะเมื่อยมากจึงถอดรองเท้าเข้าคิวแทน) บางแห่งกว่าจะค้นบัตรผู้ปุวยนอกพบก็ใช้เวลา
         เป็นชั่วโมงหรือหาไม่พบต้องใช้บัตรใหม่ ซึ่งทําให้ยุ่งยากในการรักษาต่อเนื่อง
              นอกจากนี้เมื่อมีป๎ญหาที่ต้องพบแพทย์หลายแผนก ทําให้มีขบวนการที่ซับซ้อนมากเสียเวลาเป็นวันทีเดียว แต่ที่

         เหมือนกันเกือบทุกแห่งก็คือคนไข้จะได้พบ และพูดคุยกับแพทย์ผู้รักษาเพียงไม่กี่นาทีเท่านั้น หลังพบแพทย์แล้วคนไข้จะต้องรอ
         รับยาที่ห้องยาซึ่งจะใช้เวลารอคอยนานมาก โดยเฉพาะระหว่างเวลา 11 - 12 นาฬิกา ซึ่งจะเป็นเวลาที่คนไข้ส่วนใหญ่ตรวจ
         เสร็จแล้วเนื่องจากแพทย์ออกตรวจตั้งแต่ 9 นาฬิกา ใบสั่งยาในห้องยารพ.ใหญ่บางแห่งวางซ้อนกันเป็นร้อย ๆ ใบรอรับการจัด

         ยาและตรวจสอบเพื่อความถูกต้องก่อนจ่ายให้กับคนไข้ เภสัชกรและผู้ช่วยส่วนใหญ่จะได้รับประทานอาหารกลางวันหลังบ่ายไป
         แล้วพร้อมกับเสียงบ่นจากคนไข้มากมาย บางครั้งยังเกิดความผิดพลาดจ่ายยาผิดชนิด หรือผิดคนได้โดยง่าย
                นอกจากนี้ป๎ญหาในรพ. ยังมีอีกมากมายไม่ว่าจะเป็นเรื่องที่จอดรถในรพ. ซึ่งเป็นป๎ญหาที่เรื้อรังมานานอย่าว่าแต่ที่จอด

         รถของคนไข้ แม้แต่ที่จอดรถของเจ้าหน้าที่รพ.เองยังมีไม่พอต้องแย่งที่จอดรถกันทุกวัน มีครั้งหนึ่งผมได้แนะนําให้คนไข้และ
         ญาติในการแก้ป๎ญหานี้ว่าให้ญาติขับรถส่งคนไข้ที่รพ.แล้วไปทําธุระหรือไปร้านหนังสือ ร้านกาแฟ เมื่อตรวจเสร็จค่อยให้คนไข้
         โทรศัพท์เรียกมารับ ซึ่งทางรพ.ติดตั้งตู้โทรศัพท์สาธารณะไว้บริการทั่วรพ. แต่ญาติถามกลับมาว่าถ้าเป็นคุณแม่ของหมอเองที่มี
         อายุมากแล้วจะทิ้งไว้ในรพ.เพื่อรอตรวจคนเดียวหรือเปล่าละ ทําให้ผมต้องอึ้งไปเหมือนกัน เนื่องจากทุกคนย่อมมีความห่วงใย

         คนไข้ที่เป็นญาติสนิทอยากอยู่ด้วยตลอดเวลา
   19   20   21   22   23   24   25   26   27   28   29