Page 9 - มาตรฐานโรงพยาบาลอาหารปลอดภัย
P. 9
บทที่ 1
แนวทางการปฏิบัติในการด�าเนินงาน
โรงพยาบาลอาหารปลอดภัย
อาหารเป็นสิ่งส�าคัญส�าหรับมนุษย์ มนุษย์จ�าเป็นต้องบริโภคอาหารเพื่อความเจริญเติบโต
ความอยู่รอดและสามารถด�ารงชีวิตอยู่ได้ ดังนั้น อาหารที่มนุษย์บริโภค ควรเป็นอาหารที่ปลอดภัย
ไม่มีสิ่งปนเปื้อนที่จะท�าให้เกิดอันตราย ซึ่งความปลอดภัยของอาหารนั้น ต้องเริ่มตั้งแต่ กระบวนการ
เพาะปลูก การเก็บเกี่ยวผลผลิต การคัดเลือกวัตถุดิบ การขนส่งวัตถุดิบ การประกอบอาหาร
การขนส่งอาหาร จึงต้องมีการควบคุมตรวจสอบความปลอดภัยในทุกกระบวนการ เพื่อให้ได้อาหาร
ที่สะอาดปลอดภัยส�าหรับผู้บริโภค
จากกรอบยุทธศาสตร์ด้านการจัดการอาหารประเทศไทย โดยคณะกรรมการอาหาร
แห่งชาติ (2556) ได้กล่าวว่า ข้อมูลองค์การอนามัยโลก (WHO) และองค์การเกษตรและอาหาร
แห่งสหประชาชาติ (FAO) (1983) พบสาเหตุส่วนใหญ่ของการเจ็บป่วยจากการบริโภคอาหาร
ว่าเกิดจากอาหารที่ปนเปื้อนเชื้อจุลินทรีย์และสารเคมี เช่น สารเคมีที่ใช้ในการก�าจัดศัตรูพืช
ยาปฏิชีวนะและยาที่ใช้ในการเลี้ยงสัตว์ วัตถุเจือปนอาหาร รวมไปถึง สารพิษจากจุลินทรีย์ และ
สารเคมีปนเปื้อนจากโรงงานอุตสาหกรรม ซึ่งนอกจากจะส่งผลกระทบโดยตรงต่อสุขภาพของ
ผู้บริโภคแล้วยังส่งผลต่องบประมาณ และเศรษฐกิจของประเทศ ส�านักคณะกรรมการอาหาร
แห่งชาติ ได้รายงานข้อมูลการศึกษาด้านความปลอดภัยของอาหารที่ประชากรประเทศไทย
รับประทานอยู่เป็นประจ�า เมื่อปี พ.ศ. 2552 โดยแยกออกเป็นกลุ่มของอาหาร ดังนี้
1. กลุ่มเนื้อสัตว์บก มีอัตราการตกค้างของยาปฏิชีวนะและสารเร่งเนื้อแดงค่อนข้างสูง
ผลิตภัณฑ์เนื้อสัตว์แปรรูปมีการปนเปื้อนของสีสังเคราะห์และวัตถุกันเสียสูงเกินค่ามาตรฐาน
เนื้อหมูสดที่จ�าหน่ายในตลาดสดทั่วไปมีการปนเปื้อนของจุลินทรีย์ซึ่งก่อให้เกิดโรคในคนได้ เช่น
Escherichia coli, Staphylococcus aureus, Clostridium perfringens และ Salmonella spp
2. กลุ่มนมและผลิตภัณฑ์ พบปัญหาการปนเปื้อนของยาปฏิชีวนะและจุลินทรีย์
เกินมาตรฐาน รวมทั้งคุณภาพด้านโภชนาการของนมที่มีโปรตีนต�่ากว่ามาตรฐาน
3. กลุ่มธัญพืชและผลิตภัณฑ์ พบว่ามีการปนเปื้อนสารพิษจากเชื้อรา โดยเฉพาะ
สารอะฟลาทอกซินเกินมาตรฐาน หรือมีการปนเปื้อนของโลหะหนัก เช่น แคดเมี่ยม เมทธิลโบรไมด์
และซัลเฟอร์ไดออกไซด์
8 มาตรฐานโรงพยาบาลอาหารปลอดภัย (Food Safety Hospital)
