Page 123 - พระบรมราโชวาทน้อมนำราษฎร์ร่มเย็นเป็นสุขศานต์
P. 123
พระบรมราโชวาท
น้อมนำาราษฎร์ร่มเย็นเป็นสุขศานต์
“...พอมีพอกินนี้ก็แปลว่าเศรษฐกิจพอเพียงนั่นเอง ถ้าแต่ละ
คนพอมีพอกิน ก็ใช้ได้ ยิ่งถ้าทั้งประเทศพอมีพอกินก็ยิ่งดี และ
ประเทศไทยเวลานั้น ก็เริ่มจะไม่พอมีพอกิน บางคนก็มีมาก บาง
คนก็ไม่มีเลย สมัยก่อนนี้พอมีพอกิน มาสมัยนี้ชักจะไม่พอมีพอกิน
จึงต้องมีนโยบายที่จะท�าเศรษฐกิจพอเพียง เพื่อที่จะให้ทุกคนมี
พอเพียงได้ ให้พอเพียงนี้ก็หมายความว่า มีกินมีอยู่ ไม่ฟุ่มเฟือย
ไม่หรูหราก็ได้ แต่ว่าพอ แม้บางอย่างอาจจะดูฟุ่มเฟือย แต่ถ้า
ท�าให้มีความสุข ถ้าท�าได้ก็สมควรที่จะท�า สมควรที่จะปฏิบัติ...
คนเราถ้าพอในความต้องการ ก็มีความโลภน้อย เมื่อมีความ
โลภน้อย ก็เบียดเบียนคนอื่นน้อย ถ้าทุกประเทศมีความคิด อันนี้
ไม่ใช่เศรษฐกิจ มีความคิดว่าท�าอะไรต้องพอเพียง หมายความ
ว่า พอประมาณ ไม่สุดโต่ง ไม่โลภอย่างมาก คนเราก็อยู่เป็นสุข
พอเพียงนี้อาจจะมีมาก อาจจะมีของหรูหราก็ได้ แต่ว่าต้องไม่ไป
เบียดเบียนคนอื่น ต้องให้พอประมาณตามอัตภาพ พูดจาก็พอเพียง
ท�าอะไรก็พอเพียง ปฏิบัติตนก็พอเพียง...”
พระราชด�ารัส พระราชทานแก่คณะบุคคลต่างๆ ที่เข้าเฝ้าฯ
ถวายพระพรชัยมงคล เนื่องในโอกาสวันเฉลิมพระชนมพรรษา
ณ ศาลาดุสิดาลัย สวนจิตรลดา พระราชวังดุสิต วันศุกร์ ที่ ๔
ธันวาคม ๒๕๔๑
121
121
