Page 121 - พระบรมราโชวาทน้อมนำราษฎร์ร่มเย็นเป็นสุขศานต์
P. 121
พระบรมราโชวาท
น้อมนำาราษฎร์ร่มเย็นเป็นสุขศานต์
“...การจะเป็นเสือนั้นไม่ส�าคัญ ส�าคัญอยู่ที่เรามีเศรษฐกิจ
แบบพอมีพอกิน แบบพอมีพอกินนั้นหมายความว่า อุ้มชูตัว
เองได้ ให้มีพอเพียงกับตัวเอง อันนี้ก็เคยบอกว่าความพอเพียง
นี้ไม่ได้หมายความว่า ทุกครอบครัวจะต้องผลิตอาหารของ
ตัว จะต้องทอผ้าใส่เอง อย่างนั้นมันเกินไป แต่ว่าในหมู่บ้าน
หรือในอ�าเภอ จะต้องมีความพอเพียงพอสมควร บางสิ่ง
บางอย่างที่ผลิตได้มากกว่าความต้องการ ก็ขายได้ แต่ขาย
ในที่ไม่ห่างไกลเท่าไหร่ ไม่ต้องเสียค่าขนส่งมากนัก อย่าง
นี้ท่านนักเศรษฐกิจต่างๆ ก็มาบอกว่าล้าสมัย จริง อาจจะ
ล้าสมัย คนอื่นเขาต้องมีการเศรษฐกิจ ที่ต้องมีการแลกเปลี่ยน
เรียกว่าเป็นเศรษฐกิจการค้า ไม่ใช่เศรษฐกิจความพอเพียง
เลยรู้สึกว่าไม่หรูหรา แต่เมืองไทยเป็นประเทศที่มีบุญอยู่ว่า
ผลิตให้พอเพียงได้...”
พระราชด�ารัส พระราชทานแก่คณะบุคคลต่างๆ ที่เข้าเฝ้า ฯ ถวาย
พระพรชัยมงคล เนื่องในโอกาสวันเฉลิมพระชนมพรรษา ณ ศาลา
ดุสิดาลัย สวนจิตรลดา พระราชวังดุสิต วันพฤหัสบดี ที่ ๔ ธันวาคม
๒๕๔๐
119
119
